آنلاین
گیمیفیکیشن چیست؟
دی
گیمیفیکیشن تکنیکی است که طراحان برای وارد کردن عناصر بازی در فضاهای غیر مرتبط از آن استفاده می‌کنند، طراحان بازی با استفاده از بازی، تعامل کاربر با یک محصول یا خدمات را افزایش می‌دهند. طراحان با قرار دادن ویژگی‌های سرگرم‌کننده مناسب، مانند تابلوهای امتیازات و نشان‌ها در یک سیستم موجود، از انگیزه‌های درونی کاربران استفاده می‌کنند تا کاربران بیشتر بهره ببرند و بیشتر از کاری که انجام می‌دهند، لذت ببرند.
«بازی‌ها موانع غیرضروری به ما می‌دهند و ما داوطلبانه با آنها مقابله می‌کنیم.» – جین مک گونیگال، طراح و نویسنده آمریکایی
جذابیت گیمیفیکیشن در طراحی تجربه کاربری (UX)
گیمیفیکیشن به دلایل مختلفی ابزار قدرتمندی برای ایجاد تعامل با کاربر است. گیمیفیکیشن مساله اصلی رابط کاربری نیست اما طراحان از آن برای تزریق عناصر سرگرم کننده به برنامه‌ها و سیستم‌هایی استفاده می‌کنند که در غیر این صورت ممکن است فاقد فوریت یا ارتباط برای کاربران باشند.
وقتی این کار را به درستی انجام دهید، کاربران را تشویق می‌کنید تا به اهداف خود دست یابند و به آنها کمک می‌کنید تا بر مشکلاتی که ممکن است با سیستم داشته باشند و وظایفی که باید انجام دهند، غلبه کنند. پویایی‌هایی که طراحان در گیمیفیکیشن موفق به کار می‌برند، خود به عنوان انگیزه درونی مؤثر عمل می‌کنند. این بدان معناست که کاربران با تمایل خود درگیر کار با سیستم می‌شوند. به عنوان مثال، اپلیکیشن Foursquare کاربران را پس از بازدیدهایی که انجام می‌دهند به «شهرداران» معرفی می‌کند و آنها را قادر می‌سازد تا برای کسب جایگاه برتر در حالی که از غذاها، خریدها، فیلم‌ها و غیره لذت می‌برند، رقابت کنند.
برای انگیزه دادن به کاربران با معرفی گیمیفیکیشن در یک سیستم موجود، باید بازی و ساختار قوانین و اهداف را برای کارهای «جدی» یا «پیش پا افتاده» مشخص کنید. شما می‌توانید سیستم‌ها را به روش‌های مختلف، از شمارش معکوس گرفته تا تشویق برای انجام x درصد از یک کار، بازی سازی کنید. مردم از تعامل و ارضای کنجکاوی خود لذت می‌برند.
چالش‌های طراحان UX در گیمیفیکیشن
طراحی و پیاده‌سازی گیمیفیکیشن کاری بسیار دشوار است. شما باید به دقت، میان «عامل سرگرمی» و «زبان» بیان موضوع، تعادل ایجاد کنید. علاوه بر این، باید بازی و جوایز را دقیقاً برای کاربران تنظیم کنید. ظاهر گیمیفیکیشن و ماهیت جوایز هم برای کاربران ساده و هم برای کاربران متخصص دارای اهمیت است. شما نباید «بازیکنان» را مجبور به انتخاب کنید و در عین حال باید نیازهای کاربر را برآورده کنید. چنین نیازهایی عبارتند از:
استقلال
اقدامات کاربران باید داوطلبانه باشد. شما نباید آنها را وادار کنید تا رفتارهای مورد نظر خود را اتخاذ کنند، بلکه در عوض عناصر/تغیرات ظریفی را وارد کنید که می‌توانند به تنهایی پیدا کنند و بنابراین احساس می‌کنند که بر تجربه خود کنترل دارند.
ارتباط
کاربران باید احساس کنند که برند شما به آنها اهمیت می‌دهد. سفارشی کردن محتوا و زبان طراحی مناسب برای کاربران، به ویژه برای تقویت وفاداری آنها مفید است.
شایستگی
این نیاز مربوط به استقلال است، این نیاز در مورد راحت گذاشتن کاربران است تا آنها طراحی شما را بدون احساس سردرگمی و سردرگمی کشف می‌کنند. برای مثال، از آنجایی که کاربران معمولاً خواندن متن زیاد را دوست ندارند، می‌توانید از نمادها (به عنوان مثال، قلب برای «ذخیره در موارد دلخواه») یا افشای تدریجی استفاده کنید.
به یاد داشته باشید شما نمی‌توانید کسی را مجبور به تفریح کنید! سرویس پرسش و پاسخ Quora، که در حین پیوند دادن افراد همفکر، امتیاز اعطا می‌کند، نمونه‌ای از نحوه انجام ارتباط است.
ایجاد کردن گیمیفیکیشن
برای انجام درست گیمیفیکیشن، شناخت کاربران و اینکه دقیقاً چگونه باید هدف طراحی گیمیفیکیشن شده شما را در هر مرحله انجام دهند، حیاتی است. همچنین باید بدانید که انگیزه‌ها بر اساس وظیفه، هدف و کاربر متفاوت خواهد بود. به همین ترتیب، مکانیزم گیمیفیکیشن باید برای کاربران مناسب باشد. بنابراین، وقتی انتخاب می‌کنید که تابلوی امتیازات، سیستم امتیازدهی، رویکرد مبتنی بر رابطه، نشان‌ها و غیره را پیاده‌سازی کنید، باید:
با وارد کردن مکانیزم‌های مناسب گیمیفیکیشن، تجربه را برای کاربران/بازیکنان ارتقاء دهید – ابتدا تحقیقات UX را انجام دهید تا مشخص کنید که آن «بازیکنان» چه کسانی هستند و درک کنید که آنها جهان خود را چگونه می‌بینند. به عنوان مثال، آیا محیط کاری آنها با یک تجربه چالش محور با امتیازها، جوایز و رقابت تناسب دارد یا نه؟ در مورد محدودیت زمانی برای تکمیل وظایف خسته کننده و آموزش الکترونیکی اجباری چطور؟ آیا ممکن است اینها غیردوستانه به نظر برسند و برخی از کاربران را بی‌انگیزه کنند؟ آیا یک رویکرد محتاطانه‌تر با عناصر اکتشافی و نشانه‌های موفقیت شخصی بهتر نیست؟ با استفاده از تحقیقات خود، می‌توانید پرسوناهایی ایجاد کنید تا به درک انواع بازیکنان احتمالی کنید. از آنجا، می‌توانید سیستمی را تنظیم کنید که برای همه ذینفعان درگیر مناسب باشد.
طراحی خود را برای نظارت بر اثربخشی آن در تقویت تعامل کاربر ارزیابی کنید – تست قابلیت استفاده در اینجا بسیار ارزشمند است. تست‌های ارزیابی شما را در مسیر تکامل بازی خاصی که در حال طراحی آن هستید، کمک می‌کند و پس از ارزیابی و رفع عیوب یا اضافه کردن نکات جذاب‌تر می‌توانید از آن رونمایی و بهره‌برداری کنید.
یک پروژه موفق پروژه‌ای است که هر دو جنبه را پوشش می‌دهد، یعنی افزایش تعامل از طریق فعالیت‌های لذت‌بخش و تکمیل تصویر بزرگ‌تر، یعنی هدف اصلی طراحی. به طور کلی، گیمیفیکیشن تجربه‌ای است که باید آن را با دقت در یک سیستم موجود تنید، نه ویژگی‌ای که به طور ساختگی در آن وارد می‌کنید.
